Ба наздикӣ муштарии ҳиндӣ ба корхонаи мо ташриф овард, то дарки тиҷорати моро амиқтар фаҳмад ва имконоти бештари ҳамкориро кашф кунад.

Ҳангоми боздид аз корхона мо як сафари ҳамаҷонибаи роҳнамо пешкаш кардем, то муштариёнро ба равандҳои истеҳсолӣ ва иншооти худ роҳнамоӣ кунем.

Илова бар ин, мо вохӯрӣ барои муштарӣ барои ҳамкорӣ бо дастаи мо ташкил кардем, мо ҳамкориҳои эҳтимолии тиҷоратӣ ва нақшаҳои минбаъдаи ҳамкориро баррасӣ кардем, ки нияти ҳамкорӣ ва эътимоди ҳарду ҷонибро боз ҳам амиқтар кард.

Мо мехоҳем ба муштариёни ҳиндустонии худ барои боздидашон ба корхонаи мо ташаккур гӯем ва барои таваҷҷуҳи онҳо миннатдории самимии худро баён мекунем. Мо иртиботро бо мизоҷони худ нигоҳ медорем ва дастгирӣ ва ғамхории минбаъдаро барои мусоидат ба рушди шарикии эҳтимолӣ идома медиҳем.