Factoren die de prestaties van wolfraamcarbide beïnvloeden:
Zelfklevend:
De meeste soorten wolfraamcarbide zijn kobalt en een andere lijm is nikkel. De hoeveelheid lijm is een zeer belangrijke factor die de prestaties van elk niveau bepaalt. Uit ervaring blijkt dat hoe lager het kobaltgehalte, hoe harder de materialen.
Kobalt Hoeveelheid:
Uit ervaring blijkt dat hoe lager het kobaltgehalte, hoe harder de materialen. Wanneer er meer kobalt wordt toegevoegd, wordt het zachter en beter bestand tegen schokken. Omdat hoe minder kobalt wordt toegevoegd, des te beter de slijtvastheid, maar het is gemakkelijker te breken als het wordt gestoten.
De grootte van de korrel:
De grootte van de microndeeltjes die wij gebruiken ligt tussen de 0,2 en 0,6, wat harder is dan standaarddeeltjes met hetzelfde kobaltgehalte. De grootte van de microndeeltjes is uniformer, waardoor de sterkte en carbidesterkte worden verbeterd. Kleinere deeltjes hebben een betere slijtvastheid en grotere deeltjes hebben een betere slagvastheid. Het wolfraamcarbide met extreem fijne deeltjes zorgt voor een zeer hoge hardheid, terwijl ultradikke deeltjes het meest geschikt zijn voor extreem ernstige slijtage- en impacttoepassingen.
De minimale horizontale breuksterkte (TRS), TRS is een index om de sterkte van wolfraamcarbide te meten, die toeneemt naarmate het kobaltgehalte toeneemt.
Dikte:
De dichtheid wordt bepaald door de verhouding tussen kwaliteit en volume, die meestal wordt weergegeven door G/CM3. Hoge dichtheid betekent betere slijtvastheid en taai wolfraamcarbide. Meestal krijgen ze langere slijtage en een beter polijsteffect. Geen enkel kobaltpercentage of deeltjesgrootte kan de prestatie van het niveau afzonderlijk bepalen. Door de deeltjesgrootte en het kobaltpercentage te veranderen, kun je de harde legering harder maken.
Gemengd materiaal:
Wolfraamcarbide is veel sneller dan gereedschapsstaal. Naarmate het lijmgehalte toeneemt, neemt de thermische geleidbaarheid af.
Productietechnologie:
Hoge corrosieweerstand (wolfraamcarbide is een uiterst stabiele stof die bij kamertemperatuur niet in de lucht oxideert)
