Το σκληρό κράμα είναι ένα υλικό κράματος κατασκευασμένο από σκληρές ενώσεις πυρίμαχων μετάλλων και συνδεδεμένων μετάλλων μέσω της διαδικασίας μεταλλουργίας σκόνης, με υψηλή σκληρότητα, αντοχή στη φθορά, καλή αντοχή και σκληρότητα. Λόγω της μοναδικής του απόδοσης, χρησιμοποιείται συχνά για την κατασκευή εργαλείων διάτρησης βράχου, εργαλείων εξόρυξης, εργαλείων διάτρησης, εργαλείων μέτρησης και ούτω καθεξής. Χρησιμοποιείται ευρέως σε τομείς όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, η χημική βιομηχανία, τα μηχανήματα μηχανικής και ο έλεγχος ρευστών. Το σκληρό κράμα είναι ένα υλικό που κατασκευάζεται με συμπίεση μέσω της διαδικασίας μεταλλουργίας σκόνης.

1. Πολυεπίπεδη

Οι περισσότερες στρώσεις ξεκινούν από τις άκρες και επεκτείνονται μέχρι το billet. Ο λόγος για την επίστρωση του μπλοκ συμπίεσης είναι η ελαστική εσωτερική τάση ή η ελαστική τάση στο μπλοκ συμπίεσης. Για παράδειγμα, η περιεκτικότητα σε κοβάλτιο του μείγματος είναι σχετικά χαμηλή, η σκληρότητα καρβιδίου είναι υψηλή, η σκόνη ή τα σωματίδια είναι λεπτότερα, ο παράγοντας σχηματισμού είναι πολύ λίγος ή άνισα κατανεμημένος, το μείγμα είναι πολύ υγρό ή πολύ ξηρό, η πίεση συμπίεσης είναι πολύ μεγάλο, το μεμονωμένο βάρος είναι πολύ μεγάλο, το σχήμα του μπλοκ πίεσης είναι πολύπλοκο, η ομαλότητα του καλουπιού είναι πολύ κακή και η επιφάνεια του τραπεζιού είναι ανώμαλη, και όλα αυτά μπορεί να προκαλέσουν στρώση.

2. Ρωγμές

Το φαινόμενο του ακανόνιστου τοπικού κατάγματος στο συμπιεσμένο μπλοκ ονομάζεται ρωγμή. Λόγω του ότι η τάση εφελκυσμού μέσα στο μπλοκ συμπίεσης είναι μεγαλύτερη από την αντοχή εφελκυσμού του μπλοκ συμπίεσης. Η τάση εφελκυσμού μέσα στο μπλοκ συμπίεσης προέρχεται από την ελαστική εσωτερική τάση. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την αποκόλληση επηρεάζουν επίσης τις ρωγμές. Μπορούν να ληφθούν τα ακόλουθα μέτρα για τη μείωση της εμφάνισης ρωγμών: παράταση του χρόνου συγκράτησης ή πολλαπλές πιέσεις, μείωση πίεσης, μεμονωμένο βάρος, βελτίωση του σχεδιασμού του καλουπιού και κατάλληλη αύξηση του πάχους του καλουπιού, επιτάχυνση της ταχύτητας ξεκαλουπώματος, αύξηση των παραγόντων διαμόρφωσης και αύξηση της χαλαρής πυκνότητας υλικού.